Юриб-юриб етган борми юлдузларнинг висолига, Тўйган борми бу дунёда субҳидамнинг жамолига, Қачон кундуз етишгайдир зарнигор бу ҳилолига!? - Йироқлашар дийдорларинг борган сари, ёрижоним, Ҳижронларга қолмади ҳеч на тоқат-у ҳолу-жоним.
Гоҳи зарда айлар қуёш қовоқларин уйиб-уйиб, Не бўлди, кўр, дейди менга, мажнунлар ҳам суйиб-суйиб?! Девоналар бўлди ишқнинг оташида куйиб-куйиб... Тушун, гарчи мен севгининг самандари, ёрижоним, Ҳижронларга қолмади ҳеч на тоқат-у ҳолу-жоним.
Зулайҳо ким? - Шоҳ канизи Юсуфга дил берганмиди?! Лайли-чи? - У Мажнун ила дўланалар терганмиди?! Ёки Зуҳро Тоҳир билан бир қабрга кирганмиди?! - Майлига, биз ўшаларнинг издошлари, ёрижоним, Ҳижронларга қолмади ҳеч на тоқат-у ҳолу-жоним.
Нега жимсан, нега ҳануз маҳзун-маҳзун йиғлаюрсан, Ўзгага ёр бўлиб менинг жон-жонимни тиғлаюрсан - Мен йўқ жойда сен ўртанмай қандоқ қилиб ухлаюрсан!? Ё қизларнинг пўлатданми бардошлари, ёрижоним, Ҳижронларга қолмади ҳеч на тоқат-у ҳолу-жоним.
Қалдирғочлар кўнглимизга ин қурса-да, шармандамиз - Бу маломат аҳли аро биз гуноҳкор бир бандамиз. Сен уларни унут, бизлар висол они гулхандамиз! Кўзёшингга арзимайди қолган бари, ёрижоним, Ҳижронларга қолмади ҳеч на тоқат-у ҳолу-жоним.
