sana bu yollarda bekleme demiştim canevimi yakarsın. bir hastalık zuhur eder vakitsiz alır götürür beni... ateşin dolaşır da sonra damarlarımda içime ılık sular gibi akarsın ve bir yangın tâkip eder izini; her yanımı alevler sarar başucumda küllerime bakarsın. ne gözyaşın yetişir yardımıma ne yüreğini dolduran engin deniz.
sana bu yolları gözleme demiştim canevinden yanarsın. içine hayaller düşer, saatler girer düşüncene... gelmez deme bilinmez bir gün gelir yolların boş olduğunu görürsün içine korkular düşer, güzel demezsin böylece istesen de güzel demezsin yeşile, maviye, pembeye ve geçmiş sabahları anarsın. gecelerle sırdaş olan gözlerin hâtıralarına taşınır artık sessizce, kim bilecek sen mi üzgünsün, sen mi kim bilecek...yoksa zaman mı üzgün.
NIGOHINGNI OTMA QALBIMGA bu yo’llarda meni kutma degandim senga jonimni o’rtab… nogoh qolmay yuragim ushlab meni olib ketmasin so’ngra… otashing tutashib tomirlarimda tanamda iliq suv kabi oqarsan va bir yong’in ta’qib etar izidan vujudimni yoqar olovlar boshimda turib kullarimga boqarsan na ko’z yoshing berar tasalli na yuraging to’ldirgan sayoz bir dengiz
bu yo’llarga ko’z tikma degandim senga joningni o’rtab yuragingga xavotir kirar soatlar kirar tushunchangga… kelmas dema muqarrar u kun kelar ko’zing tushar kimsasiz yo’lga vujudingni qo’llaydi qo’rquv go’zal deyolmassan endi chin dildan go’zal deyolmassan yashil, moviy, pushti ranglarni va o’tgan tonglarni qo’msarsan tunlar-la sirdosh ko’zlaring xotiralar kitobin varaqlar jim-jit kim bilsin qayg’ulim senmi qayg’uli kim bilsin… yoki bu zamon qayg’uli
