Dunyodan kechganman – sen ham mendan kech, Yuragim adog’in ko’zlama, jonim, Quyoshim vasliga yetolmadim hech – Qo’yib ber – yig’lasin bugun osmonim.
Men senda yorimni ko’rib adashdim, Men senga jonimni qildim omonat. Men senga borimni berib adashdim – Qo’yib ber – kuylasin bugun nadomat.
Endi ayriliqdan tonganim bekor, Alamli so’nggiga yetdi ertagim. Seni deb bir umr yonganim bekor – Qo’yib ber – muzlasin bugun yuragim.
Men ojiz – yuraging o’zgaga tortar, Ichimda tosh bo’lib qotdi rashklarim. Ertaga ko’zlarim o’zga yor artar – Qo’yib ber – tinmasin bugun ashklarim.
Diydorning kasriga g’urur qoldimi, Qasos olmoqlikka hozir yolg’izlik. Vaslingga yetishmoq armon bo’ldimi – Qoyib ber – yayrasin bugun sensizlik.
Baxt deb bilgan yoring qo’llaridan tut, Mening qo’lim tutgan sodiq alamim. Har qanday so’zingga dil saqlar sukut – Qo’yib ber – so’ylasin bugun qalamim!
