- Аваз, хой Аваз…
Хеч ким жавоб бермади. Олим футбол топини култигига бостириб, дарвозахонадан ховлига утди. Каровсиз токлар хар томонга усиб ётар, сугорилмаган гуллар орасида, анчагина ёввойи утларнинг боши куриниб турарди. Бу уй-жойни, беш йил олдин килинган таъмирини хисобга олмаганда, асар хам колмаган. Авазнинг отаси «силлик» лавозимдан тушди-ю, ичадиган одат чикарди. Уйда кун ора жанжал. Хотинини хар куни дуппослайверганидан, юраги сал нарсага хуруж киладиган булиб колди. Иши унгидан келмагач, дустининг корхонасига «цех бошкаруви» лавозимида рузгор тебратадиган булди. «Урганган кунгил уртанса куймас» деганларидай, нафс кулига айланди. Дустлари уни неча марта шайтон йулидан кайтаришди. Булмади. Охирги лавозимиданам бушаб, оддий ишга кириб куя колди.
Аёл кишининг жони киркта булади, деса ишонмайдиганлар куп. Авазнинг ойиси уйда кул ковуштириб утирмади. Мактабда укитувчилик килди. Буш пайт болаларга кушимча дарс бериб укитди. Рузгорга етмай кийналганида, пол ювиб хам к
...
Davomi »