Аёл-оила чароғбони, хонадонимиз файзидир. Чунки у мунис она, меҳрибон опа-сингил ва севикли ёр сифатида азалдан қадрланади. Ислом дини аёл кишини юқори даражаларга кўтарган. Унинг аёл кишига берган юксак эътиборини ҳеч бир дин берган эмас, десак, муболаға бўлмайди. Афсуски, “Ислом хотин-қизлар ҳуқуқини поймол этган, илм олишга йўл бермаган” деб «ўз даврида» кўп ёздилар. Эҳтимол, ўша давр тақозоси билан Исломни қоралаш йўлида шундай қилингандир. Аслида эса ундай эмас. Агар исломнинг аёлларга муносабатини чуқур ўрга-надиган бўлсак, ислом аёлларни қанчалар қадрлаганини англаш мумкин. Ислом дини қиз туғилишида барака бўлади, оилага хурсандчилик келади, деган ғояни илгари суради
