Bor edi kulol do‘koni, kirdim bir gal, Dastgoh boshida ko‘zagar ishlardi jadal. Ko‘rdimki, gado ilkiyu shoh kallasidan Ul ko‘zaga bejirim bo‘yin, dasta yasar...
Yoshdir-qaridir, jahonga yuz tutgaylar, Bu nuqtani to ko‘ngilga jo etgaylar. Hech kimsaga qolmagay abad mulki jahon, Keldik, ketamiz, boz kelib-ketgaylar...
Zevs to‘y qilayotgan edi. Hamma hayvonlar topganlarini unga sovg‘a qilib keltirishdi. Ilon ham gul tishlagan ko‘yi sudralib keldi. Zevs ilonni ko‘rib shunday dedi: «Men boshqalarning sovg‘asini qabul qilaman. Ammo sening tishingdagi tuhfani olmayman». Masaldan xulosa shuki, yomon odamlarning yaxshili-gida ham xatar bor.